De Eikenboom

Grote bomen maken indruk en leven vaak honderden jaren. De inlandse Eik is één van deze bomen. Graag gebruiken we hardhout – dat uit de tropische regenwouden komt – maar ook het hout van een Eik is hardhout. Gelukkig is dit hout erg duur, zodat de meeste Eikenbomen gespaard blijven.

Net als zijn hardhouten tegenpolen wordt ook de Eik geacht bijzondere krachten te hebben en daarom was de Eik vroeger het middelpunt van religieuze diensten.
In de begintijd van het Christendom probeerde men heidense gebruiken uit te roeien en ook Apostel Bonifatius deed zijn best afgoden uit te roeien. Want om te bewijzen dat de magische Eik niet als woonplaats voor de goden diende liet hij een honderden jaren oud exemplaar vellen en dat was zeer onverstandig van hem!
Buiten hun religieuze functie fungeren de imposante bomen in die tijd ook als middelpunt van een dorp, waar men rechtspreekt, samenkomt en in de zinderende zomerhitte heerlijk in zijn schaduw kan zitten klessebessen.

Maar de Eik heeft nog meer; het is een levende voedselfabriek. De eikels gaan naar de varkens en in zijn schors schuilen torren en kevertjes die op hun beurt als voedsel voor de vogels dienen.
Vandaar dat met het omzagen van de beruchte Eik in Dokkum Bonifatius waarschijnlijk toch het kwaad over zich afriep, want we hebben allemaal op school geleerd wat er met hem is gebeurd! (In het jaar 754 werd Bonifatius bij Dokkum vermoord)

 

Nog steeds waarderen we de Eik en zijn hout en gelukkig liggen er nog heel wat Nieuwjaarborrels in het verschiet en besef, de lekkerste wijn heeft liggen rijpen op een Eikenhouten fust.